مديران حتي در خلوت به واسطه ارتباطات ذهني خود در يك محيط كاري قرار مي گيرند
مديران را ما بستر در حال ارتباط رودر رو يا در حال مكالمات تلفني مي بينيم نهايتا آنها را فرايندي كه انتقال علايم پيام را به تبادل معيني كه ارتباط نام دارد مشاهده مي كنيم
در ارتباط 7 بخش (منبع ارتباط) به رمز درآوردن پيام، پيام،كانال،از رمز خارج كردن پيام ،گيرنده پيام ،بازخورد نمودن نتيجه وجود دارد
پيام همان مفهوم ذهن است كه به عينيت پيدا كرده است
پيام ها كتبي ويا شفاهي هستند
ارتباطات شفاهي وگفتاري در سازمان ممكن است تحريك نشوند پيام كتبي ونوشتاري بهتر است اما وقت گير،چگونگي تفسير از گيرنده پيام (بازخورد)از عيوب آن است
ارتباط يك جانبه عكس العمل گيرنده نيست پيام انجام نشده است
اتباط دو جانبه عكس العمل گيرنده ونظر هاي خود را به اطلاع فرستنده مي رساند
اهميت ارتباط در مديريت به دليل هماهنگ كردن ومناسب نمودن وقت خود مي باشد وبا ارتباط موثر كنش هاي موجود در وظايف كاهش مي يابدمديران با اطلاع داشتن از گوش دادن صحيح توجه به علائم غير گفتاري شخصيت هر فرد با خورد عنوان ،افشاء يا خود گشودگي ،زبان ساده كنترل احساسات مي تواند تنش هاي ارتباطي خود با كاركنان را كم كند
شيوه هاي افزايش ارتباط با ديگران :
- 1- همدلي وهمدردي نمودن
- صراحت وصداقت
- شنونده خوبي بودن
- يافتن زمينه مشترك ونكات مشترك
- بيان كردن احساسات
- تقويت نمودن عزت نفس
- شناختن سيستم روحي افراد وتقليد از آنها
- محترم شمردن احساس طرف مقابل
- وقت وموقعيت شناسي بودن
- سكوت نمودن
- عدم افراد در موعظه
- مخالفت نمودن به شيوه مناسب
- يكي بودن قول وعمل
مدیریت خانواده